Αγαπώ θα πει ...

"Τι είναι η αγάπη;
Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας.
Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..."

Νίκος Καζαντζάκης

Τι είναι η αγάπη;

Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε.
Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.»
Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι
«Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής

Πως φευγει η αγαπη...

 Πως φεύγει η αγάπη.
Ε λοιπόν δεν φεύγει έτσι απλά,
όπως λες καληνύχτα στο σκοτάδι,
κλείνοντας τη πόρτα. όχι καθόλου έτσι
Για να φύγει, πρέπει να κλείσουν όλα τα παράθυρα, να μην υπάρχει φως καθόλου. Πρέπει ακόμα, να κλείσουν όλες οι χαραμάδες στις πόρτες, αν το σπίτι είναι παλιό,
γιατί και η παραμικρή ανασαιμιά,
θα κάνε την αγάπη να μείνει. Καθόλου αέρας.
Α και οι μνήμες, πρέπει να μείνουν απέξω, καμία θύμηση, στην ανάγκη, ας μείνουν οι πικρές, εκείνες που δίνουν το πρώτο τσίμπημα της απελπισίας.
Όμως καμία εικόνα της, τα μάτια της,
το χαμόγελο της, τίποτε από κείνη
δεν πρέπει να κρατάς στο μυαλό σου .
Και τότε αρχίζει να φεύγει η αγάπη.
Πρώτα θα νιώσεις ένα μούδιασμα στα δάχτυλα,
έτσι που ακόμα κι αν χαϊδέψεις τα μαλλιά της,
θα είναι αδιάφορο, σαν μια καθημερινή χειρονομία.
Μετά θα αρχίσεις να οδηγείς τα βήματα σου,
που πάντα σε έφερναν κοντά της.
Τώρα θα μπορείς να αλλάζεις δρόμο.
Κι ύστερα θα αρχίσεις να βλέπεις.
Η θάλασσα θα γίνει πάλι θάλασσα, τα δέντρα θα γίνουν πάλι δέντρα, εκεί που πρώτα
έβλεπες μόνο τη μορφή της.
Όλα αυτά βέβαια, μπορεί να κρατήσουν πολύ , μερικές φορές περιμένεις και χρόνια,
δεν είναι μικρό πράγμα η αγάπη,
θέλει κουράγιο και υπομονή.
Και τότε πια, θα ανοίξεις το στόμα σου, κι αντί να πεις σ' αγαπώ, θα πεις καλημέρα, ή κάτι τέτοιο , αυτό σημαίνει πως η αγάπη έφυγε.
Μπορείς τότε,
ν' ανοίξεις τα παράθυρα, να ανασάνεις βαθιά,
κι αν έχεις τη δύναμη, να βάψεις όλο το σπίτι
με καινούργια ζωηρά χρώματα, τότε το σπίτι
γίνετε πάλι κατοικήσιμο.